ای دلم بی قـرار در حــرمت           کن نگــاهی به سائل کرمت

ذره ای بـودم و ز لطف شما            زیــر بــالــم شده تمـام سما

طفل خُردی به پای مکتب تو          بوده ام من دخیل هر شب تو

سر نهــادنـد پیش پـــای شما           بهجت و فاضل و مطهر هـا

عمه و بنت و خواهرمعصوم          بر تو باشد سلام هرمعصوم

ای ضریح شما مطاف ملک           رفته گلدسته ات فـراز فلک

چشم من ابری است وبارانی          از تب عشق خود تو میدانی

لحظه هایم اسیـــر دل تنگی           می زنم زلف یـار را چنـگی

افـتـخــارم بُــود گــدایــی تو           مــرغ دل را کنــم هوایی تو

می کنی تو غـــــروب آدینه           دل من را چــو صـحـن آیینه

با نگــاهــی دلــم هوایی کن           قلب من را تو کــربلایی کن